8 Kasım 2012 Perşembe

Tımarhanelik

   Uzunca bir süre benden haber alamazsanız bilinki tımarhanedeyimdir.Artık bir zahmet ziyaretime gelirsiniz.Bugünde diğer günler gibi yorucu bir gün geçirdim.Birincisi hastayım inanılmaz bir karın  ağrısı var.Midem falanda bulanıyor.Bir ara acaba apandisit mi diye düşündüm niyazi olmaktan tırstım ama artık Allaha emanet.
   Artık benim canavarlarla başedemiyorum.Masa tepelerinden,koltuk tepelerinden inmiyorlar.Geçen gün Erdem koltuktan zıplarken olduğu gibi ağzının üstüne düştü.Dişi falan kanadı.Anacım bir dakika yerlerinde durmuyorlarki.Bazen sinirden kafamı duvardan duvara çalasım geliyor.Ya da koşup koşup camdan atlayasım.Ciyak ciyak bağrıyorum.Birde artık beni hiç sallamıyorlar.Yüz göz olduk.Artık onlarda herşeyi bağırarak yaptırmaya çalışıyor.Bazen kendimi tanıyamıyorum.Kendime ayıracak en ufak bir zamanım yok.Kafam hiç yerinde değil.Tabi böyle olunca fiziksel rahatsızlığın üstüne birde psikolojik bozukluk eklenince oh tadından yenmez.2 yaş sendromunu atlattıştık hani şimdi neyde sıra.Yok valla artık sıra bende 32 yaş sendromu.Bağırma,çağırma,deli gibi ağlama,bunalım,şiddetli öfke.
   Kendimi kötü anne olarak hissediyorum.Bir kere çok bağırıyorum.İkincisi yemek yediremiyorum.Her yemeğe önyargılı yaklaşıyorlar.Bunun hakkında sayfalarca yazabilirim.Üçüncüsü yetemiyorum.Çişi,kakası,yemesi içmesi,hoplaması,zıplaması ve de en önemlisi uykusuzluk.Sabah daha hava aydınlamır aydınlanmaz kargalar bile kahvaltı etmeden ayaktayız.Kafam bir dünya,akşamdan kalmış gibi dolaşıyorum evde.Bu yine iyi hallerim.2 yaşına kadar sabah 5 dedimi ayaktaydık.Çok şükür yine bu halime.Uyku konusunu da ayrıca yazıcam.
   Gelelim bugünki krize.Ben bunlara ben10 çorabı almıştım.Giymek istediler giydirdim.Buraya kadar herşey iyi.Ancak ikisi birbirinden farklıymış ben farketmemiştim.Eren bey çoraba bakıp'benimkinin niye kaşları çatık değil diye bir türkü tutturdu.Birde yüzü ona bakmıyormuş hey Allahım.Öyle böyle değil ama kıyamet koptu.Resmen ağlayacak yer arıyor.Sonra bir hışımla geldi çayı döktü koltuğa.Benim daha afyonum patlamamış kakaya getirip götürmek ağzıma lokma koymamışım bir de çay koltuğa dökülünce fıttırdım.Bağırdım çağırdım.Sonrada tabiki vicdan azabı.Neyse canları sağolsun.Herşeye rağmen onların gülümsemesi dünyalara bedel..

10 yorum:

tubanne dedi ki...

Canım yaa,ne desen haklısın.Bir kere başta uykusuzluk çok çok zor,sinirler ondan bir yıpranıyor,ondan sonra üstüne erken kalkmak,herşeyden önemlisi ikiz annesisin.Yolda yürürken önünde düğme iliklemesi lazım herkesin.Hiç kolay değil!Ben tek,9 aylık oğlanla başedemiyorum bazen,sen 2.5 yaşında ikizlerlesin.Kendini yıpratma.(Demesi kolay tabi:))Yardım al falan filan demek istemiyorum,alsan alırdın zaten.Belki şöyle düşünebilirsin;senin gibi hisseden bir sürü ikiz anneleri vardır eminim ki,az kalmış belki kreşe gönderirsin 1 sene sonra,kendine vakit ayırırsın.Ayırmalısın da,ben bile düşünüyorum,3 yaşına gelse kreşe göndersem yarım gün falan.Çok geçmiş olsun bu arada.Miden stresten ağrıyordur,yapma bu kadar.Bağırınca yüz göz olunuyormuş okuduğum kadarıyla,sessiz kalıp konuşmasan acaba ters teper mi ki?Uzun yazdım kusura bakma,öptük sizi:)

Unknown dedi ki...

çok sağol tubacım.Çok güzel yazmışsın.Bu yine benim iyi günlerim.2 yaşına kadar emzirdim ve 2 yıl hiç yatağıma yatamadım bile.Biri ayağımda biri kucağımda oturarak sabahı ederdim.Benimkler 3.5a geliyor.Artık aslında yavaş yavaş söz dinlemeye başlamaları lazım ama diyorum ya çok yüz gözolduk.

ZeyneP dedi ki...

Amanııınnn!!!
Allah sabır, kolaylık versin. Yardım alamıyor musun? Yani ne bileyim arada bi gelecek ve enerjik delikanlılarla ilgilenecek olan oyun ablası gibi birileri senin kendine vakit ayırmanı ve elektriğini atmana yardımcı olur.
Bir de bir danışmanla görüşüp kendi ruh sağlığını korumaya çalışmalısın. Ama -bence- psikiyatriste gidip de içini antidepresanlarla doldurma. (:
Sevgiler!

Unknown dedi ki...

Çok sağol Zeynep.Ya aslında k.validemle aynı apartmandayız çok sıkıştığım,bunaldığım zaman geliyor sağ olsun bu kriz gününde de onları doğru babaanneye postaladım.Ama onlar evde olmadığı 1-2 saattede yine uzanıp dinlenemiyorum.Evde bi dünya iş her zaman beklediği için onları bitirmeye çalışıyorum.Bi ara psikiyatriste gittim.İlaç verdi ama kullanamadım yan etki yaptı bende bıraktım.Aslında eskiye göre daha rahatım ama önceki birikimlerle sininirleri yıpranmış olmalıki sakin olmayı başaramıyorum ama bunu kendi başıma aşıcam inşallah

Unknown dedi ki...

ALLAH KOLAYLIK VERSİN BİZİ BİR TANESİ YORUYOR TORUNUM AMA ÇOK ŞANSLISIN MAŞALLAH İKİSİ BİRDEN BÜYÜR O ZAMAN HER ŞEYİ UNUTURSUN BÜYÜYECEKLERİNİ DÜŞÜNÜN KENDİNİZİ O YÖNDE MUTLU EDİN GELİŞİMLERİ GÜZELKİ EZİYET EDİYORLAR ÖZÜRLÜ ÇOCUKLARIN ANNELERİNİ DÜŞÜNÜN VE ŞÜKREDİN MEVLAYA VARSIN BİR YIL DAHA BAKMAYIN KENDİNİZE MUTLULUKLARSİZİN OLSUN SAĞLIKLA BÜYÜSÜN EVLATLARINIZ.

Unknown dedi ki...

Amin.Çok teşekkür ederim.Haklısınız ama insan bazen sinirlerine hakim olamıyor.Sizin torununuzu da Allah bağışlasın.Sevgiler...

Unknown dedi ki...

arkandan gelenleri düşün, biz yolun başındayız :))
2yaş sendromu denen hadise şimdiden gözümü korkuttu bile!

Unknown dedi ki...

bence hiç korkma.Çünkü her yaşın kendine göre bir zorluğu var.Babaannem hep'çocuk büytmek taş kemirmek gibidir 'derdi.gerçektende öyle

bir meleğin günlüğü dedi ki...

1 tane bebekle bu dediğin hallere bürünüyorum.2 taneyle başetmek çok zor olmalı.Allah sabır versin

Unknown dedi ki...

gerçekten çok zor çok teşekkür ederim sizede kolay gelsin

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails