Evet yine küçük bir ev kazası ile huzurlarınızdayım.Dün akşam eşim geldi,yemek yedik,ben bulaşıkları toparlamadan uzanıyım dedim.Başım ağrıyordu biraz.Yattım koltuğa hemen Erdem yanıma geldi.Ben yattığımda yanıma kıvrılmayı çok sever.Eren de ayak ucuma oturuverir hemen.Ben yatarken içim geçmiş,dalmışım.Tabi benim yaramazlar her zaman olduğu gibi popolarında bir avuç kurt varmışçasına rahat durmadıkları için başladılar dalaşmaya.Erdem kalktı,oturdu sonra hızlı bir şekilde kafasını hızlıca bıraktı.Yalnız kafasını hızlıca bıraktığı yerde benim burnum vardı.Öyle bir ses çıktı ki çat diye kafamı içinde yankılandı.O an kesin burnumun kırıldığını düşündüm.Hızlı bir şekilde şişmeye başladı ve burnumun o tarafından nefes alamıyordum.
Hemen hastaneye gittik.Yolda bir sürü şey geçti aklımda.Ya kırıldıysaa,ya ameliyat gerekirse diye çok tırstım açıkçası.Hadi ameliyat oldum diyelim benim o burunu benimkilerden koruma şansım hiç yok,sürekli havada birşeyler uçuşuyor ve onlarım bana gelme ihtimali çok yüksek.Neyse röntgen falan çekildi Allah'a şükür kırık,çatlak yok ödem yaptı.Ama hala o sesin nereden geldiği hakkında en ufak fikrim yok.Eve geldiğimizde yavrum çok üzülmüş.Doktor ilaç verdimi diye sorup durdu.Olacağı varmış,oldu.Olacakla öleceğin önüne geçilmiyor ne yazıkki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder